Malownicze Pieniny są regionem południowej Polski. Stanowią bez wątpienia jeden z najpiękniejszych i najchętniej odwiedzanych zakątków Polski. Z roku na rok przybywa turystów zafascynowanych bogactwem i różnorodnością krajobrazów i atrakcji turystycznych. Małe zróżnicowanie wysokościowe szczytów umożliwia uprawianie turystyki nawet przez początkujących turystów. Utworzono tutaj wiele szlaków dla różnych grup, w zależności od stopnia zaawansowania i wieku. Pieniny stanowią idealne miejsce do organizowania wycieczek szkolnych. Ze względu na dobre oznakowanie szlaków turystycznych , można śmiało organizować wycieczki dla zorganizowanych grup z przewodnikiem lub bez. Teren Pienin niemal w całości objęty jest ochroną Pienińskiego Parku Narodowego.
TRZY KORONY
Najwyższym szczytem i zarazem najpopularniejszym punktem widokowym Pienin są Trzy Korony o pięciu wierzchołkach zbudowanych z odpornych wapieni rogowcowych. Najwyższym z nich jest Okrąglica (982 m n.p.m.), Płaska Skała (950 m) i Pańska Skała (920 m). Trzy Korony odwiedzane były przez turystów od bardzo dawna. W 1906 r. wyznaczono i oznakowano pierwszą trasę turystyczną na szczyt, a w 1929 r. polski rząd wykupił Trzy Korony od prywatnych właścicieli. Z tarasu widokowego Okrąglicy mieszczącego 15 osób roztacza się cudowna panorama Tatr, Beskidu Sądeckiego, Gorców, Beskidu Żywieckiego, Magury Spiskiej oraz znanego w całej Polsce przełomu Dunajca. Gdy pogoda jest dobra, widać nawet odległą o 63 km Babią Górę. Na szczyt Trzech Koron można dojść bez problemu znakowanym szlakiem turystycznym żółtym lub niebieskim, które często krzyżują się. Jedna z tras wiedzie z Krościenka żółtym szlakiem przez Przełęcz Szopkę (synonim Przełęcz Chwała Bogu). Wejście na szczyt zajmuje około 2-2,5 godzin. W masywie Trzech Koron odkryto 7 gatunków roślin, które nigdzie indziej w Pieninach nie występują. Są to endemiczne gatunki roślin takie jak mniszek pieniński, który prawdopodobnie już wyginął i złocień Zawadzkiego. Występują tutaj również rzadkie gatunki naskalnych roślin wapieniolubnych, takich jaki rozchodnik wielki, będący żywicielem larw również endemicznego i rzadkiego pienińskiego motyla niepylaka apollo.